«شهید علقمه» آن اقیانوس ناپیدا کرانه ای که خورشید همه ی معیارهای انسانی در کنار این نهر طالع گردید و عمیق ترین درسهای انسان ساز خود را در گوش جهانیان زمزمه کرد.

او پیشتاز شهیدانی است که سرود پیروزی خونرنگ خود را در خیمه ی تاریخ نواختند و بزرگترین سرمشق را به آزادی خواهان جهان دادند.
او انسان کامل و شخصیبت بی مانند دوران بودکه بعد از سالار شهیدان ،در دانش و بینش از همه پیشروتر ، در طاعت و بندگی از همه کوشاتر و در شجاعت و دلاوری از همه پیشتازتر بود.

او پیش از همه و بیش از همه خورشید امامت را شناخت و پروانه وار بر گرد شمع وجودش گشت و در دفاع از حریمش تا پای جان ایستاد و نقد جانش را در طبق اخلاص نهاد و آنچه داشت در کوی جانان پاک بباخت.
او شهید گرانمایه ایست ، چنانکه حضرت زین العابدین امام سجّاد(ع)فرمود:
«برای اباالفضل(ع) در نزد خداوند متعال مقام بسیار والائی است که همه ی شهیدان در روز قیامت به حال او غبطه می خورند.

او وارث فضائل و کمالات پدر بزرگوارش امیر المؤمنین(ع) پرورش یافته ی مکتب وحی و شاگرد ممتاز خاندان عصمت و طهارت بود.
او با متانت در رفتار،صداقت در گفتار و اخلاص در کردار به مقامی رسید که امام زمانش او را با مدال:«بنفسی انت یا اخی»:«جانم به فدایت ای برادر»مفتخر ساخت.

واژه هایی چون:«صفا»،«وفا»،«ایثار»،«فتوّت»،«مروّت»،و «مواسات» در طول تاریخ مصداق های فراوانی یافته اند؛ولی بی گمان در سرشت او استوارتر و بر قامت او راست تر است.

او همه ی این معیارهای اصیل اسلامی و ارزش های والای انسانی را در پهن دشت کربلا و بر کرانه ی «نهر علقمه» عینیّت بخشید و بر واژه ی «علقمه» قداستی آفرید که برای همیشه بر تارک صفحات زرّین تاریخ خواهد درخشید.