محرم که می رسد، توگویی زمین وآسمان ایران اسلامی، در پاسداشت شهیدان کربلا یکپارجه شور و شعور می شود
نوشآباد نیز جغرافیایی است تاریخی، که بنا به سنت دیرین خود، با سقاخوانی به استقبال کاروان حسینی می روند. شهروندان نوش آباد که عید غدیر را به دیدار از سادات محل به سرآورده اند، بعد از نماز مغرب و عشاء در مرکز هیئت ها و خانه ها حلقه هایی تشکیل داده و سقاخوانی می کنند. سقاخوانان، گرد هم نشسته و با درهم بردن سرهای خود، اشعاری ناب و بی ریا در رثای شهدای کربلا می خوانند که آهنگ آن در مایه دشتی و همایون است.
سقاخوانان نوش آباد، در یکصد سال گذشته بنا به سنت مرسوم، طی 12 شب، منزل به منزل همراه کاروان حسینی شده و متناسب با هر مرحله، اشعاری را شروه می کنند. در عرفه ای که فرزند رسول خدا(ص) حج خویش ناتمام گذارده و عزم سفر می کند، می خوانند:
از حریم کعبه قصد کربلا دارد حسین/ عزم جانبازی به راه کبریا دارد حسین...
و در آخرین شب از ذی حجه در کوچه ها و خیابان می گردند و غمگنانه خبر رسیدن محرم را به همگان اعلام می کنند:
زهر سو نوحه و بانگ فغان می آید/ گویا محرم شده نوای یاحسین برگوش جان می آید