فلسفه سیاه پوشی

رنگ سیاه در مکتب اهل بیت (ع) فقط در سوگواری ها مورد استفاده قرار گرفته است . یعنی یک انتخاب نادر و استثنایی بوده است ونه انتخابی همیشگی . زیرا رنگ سیاه در نگاه ابتدایی یک رنگ مکروه تلقی می شود و پوشیدن لباس مشکی در نماز مکروه است ، ولی در مراسم سوگواری اهل بیت استثنا شده است . گزارشهای مستند تاریخی حکایت گر این است که پیامبر وائمه اطهار در عزای عزیزانشان سیاه پوشیده اند . به روایت ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه امام حسن (ع) در سوگ امیر المومنان سیاه پوشید وبا همین جامه برای مردم خطبه خواند وبر اساس حدیثی که اکثر محققان نقل کرده اند زنان بنی هاشم در سوگ امام حسین (ع) سیاه پوشیدن لباس سیاه در عزای ائمه اطهار از آن جهت که محبت به آل ا... است ، موجب تقرب به خدا می شود وامری پسندیده است .

       **********************************************************************8

چه سنگین !دیگران باید بیایند

پدرهای جهان باید بیایند

برای باغبان این داغ سخت است

درختان جوان باید بیایند

...و امام نشست ،بادست های لرزانش خون از سرو صورت ولب و دندان علی سترد و بعد خم شد ؛گویی برای یافتن گوهری ،گویی برای بوئیدن گلی ،گویی برای بوسیدن نوزادی ،خم شد ولب بر لب های علی گذاشت  شروع کرد به مکیدن لب ها و دندان های او و دراین میان کسی نفهمید که آیا این پسر است که جان می سپارد  یا پدر و آنگاه شانه های امام چون ستون های استوار جهان در آمد و نزدیک شد که زلزله ای آفرینش را در هم ریزد ...

                 **********************************************************************

پیروزی بر دشمنان ویا ملاقاات خدا

از امام صادق (ع) نقل است که فرممود :«از پدرم شنیدم که : چون اصحاب امام با سپاه عمربن سعد درگیر شدند وآتش جنگ افروته شد به فرمان خدا فرشتگان آسمان ها برامام (ع) فرمود آمدند واین مساله امام (ع) را برسر دو راهی قرار داد. پیروزی بر دشمنان ویاملاقات خدا .آن بزرگوار ملاقات خدا را برگزید .

بحار النوار 45/12،وسائل الشیعه

ای ساروان با قافله مگذرمرو زین مرحله           

                                      اشتر بخوابان هین هله نه بهر من بهر خدا

نه نه برو مجنون برو خوش در میان خون برو    

                                      از چون مگو بی چون برو زیرا که جان را نیست جا

                            ***************************************

نمی دانی چه می کند ،هیچ کس نمی داند کافی است به چشمش خوش بیایی اصلا کاری به سر و وضهت ندارد؛شاید دیدی به پستوهای دلت سر بزند؛در ان تاریکی ها اگر یک جو محبت و ادب ببیند فرمانده لشکر دشمن هم که باشی پیدایت می کند تا حرّت کند .مهم  نیست پیر شده باشی برایت نامه می نویسد «من الغریب الی الحبیب » تا حبیبت کند برایت قاصد می فرستد هرچند راه کاروانت را جدا کرده باشی ،می آیی!

چیزی در گوشت خواهد گفت که بشوی زهیر ؛پیش مرگ،اگر جنس اهت سوخته باشد تو را بغل می کند ؛نرمی صورتش را حس می کنی حتی اگر سیاه و بد بو باشی .هیچ کس نمی فهمد چه می کند ،فقط دعا کن به چشمش خوش بیایی .راستی تو چه داری که او بپسندد؟.................

          *****************************************************

شیخ کشّی در رجال خود نقل می کند :چند نفر از واقفیه (کسانی که امام کاظم (ع) را اخرین امام می دانستند)نزد امام رضا امدند و پرسیدند : ما شنیده ایم امام را امام دفن می کند .امام کاظم در بغداد وفات کرد در حالی که شما در مدینه بودید،چگونه متصدی دفن پدرتان شد ؟امام رضا فرمود:به نظر شما که امام حسین (ع)را امام می دانید چه کسی متصدی دفن او شد؟

گفتند امام سجاد(ع) .امام رضا فرمود :او که ان موقع در مجلس ابن زیاد بود گفتند ان حضرت با نیروی امامت به کربلا رفت .امام رضا فرمود :اگر این کار برای امام سجاد ممکن بود برای من نیز چنین امکانی وجود دارد.

                          نفس المهموم ,صفحه 213         

وسرانجام بازهم عصر روز دوازدهم فرا رسید .مراسم به خاک سپاری شبه شهدای کربلا در علقمه در شهر نوش اباد.امسال هم مثل سالهای قبل مردم زیادی برای گرفتن حاجتشون،برای دیدن صحنه های به خاک سپاری حسین و عباس و بچه های حسین و یاران حسین باز هم به علقمه می ایند. هرساله مردم زیادی از شهر های دور و نزدیک میان ،می یان تا با چشمای خودشون ببینندچطور  قوم بنی اسد یاران حسین و تشییع می کنند و به خاک می سپارند ،می یان تا ببینند چطور عباس ،علمدار سپاه حسین که که تا وقتی زنده بود کسی جرات نمی کرد به بچه های حسین بی حرمتی کنه را ،در حالی که دستی در بدن نداره به خاک بسپرند،اره می یان تا ببینند که چگونه اربابمون حسین و بدون کفن به خاک می سپارند ...............

اینا فقط قسمتی از چیزی بود که تو دل این مردم می گزره،بقیشو می تونید خودتون فردا تو علقمه ببینید ...........

مگر به کربلا کفن به غیر بوریا نبود      

          مگر حسین فاطمه عزیز مصطفی نبود

تمام اهل حرم چون سدی راه علی اکبر را بستند تا به میدان نرود و حسین (ع) با یک کلام کار را یکسره کرد «تمامش کنید عزیزانم و دل را از او بردارید که او به خدا پیوسته است ».اما نمی دانم ایا او خود توانسته بود دل از او بشوید اگر چنین بود پس چرا وقتی کمربند پیامبر را بر کمر فرزندش می بست به وضوح کمرش خم شد؛اگر چنین بود پس چرا وقتی کلاه خود او را می گذاشت چهار ستون بدنش می لرزید ؛اگر چنین بود پس چرا وقتی او رکاب گرفت برای علی و علی برای سوار شدن دست بر شانه اش گذاشت پاهایش طاغت نیاورد ؟چرا زانویش خم شد و از اسب برای ایستادن کمک گرفت؟ نه .......!دل از او بر نداشته بود.....